Corona is all over the place. Amsterdam loopt weer eens voorop, alleen dit keer in een twijfelachtig klassement,” zei de meester, die zelf aan het begin van de feestmaand nog flink ziek was geweest. Geen corona, maar hondsberoerd, en zijn duo-collega had wél corona. Daarnaast waren nog zes andere collega’s ziek en moest de klas een week thuis blijven.
“We kunnen veel leren van de flexibiliteit van de kinderen,” aldus de meester. “Het is wat het is, dat is hun uitgangspunt. Ze hebben natuurlijk ook niet zoveel vergelijkingsmateriaal, want dit is hun leven. Maar ze gaan daar zo knap mee om.”
Dat leven van de groep 8’ers bestaat de laatste jaren uit veel onzekerheden. Door corona werd nogal wat afgezegd, verplaatst en afgelast, en zo was de kerstmarkt voor het einde van het jaar ook al afgeblazen.
De weken tussen de herfst- en de kerstvakantie staan op school altijd in het teken van het thema ‘feest’. De periode die draait om Sint Maarten, sinterklaas en kerst – drie feesten die als je jong bent vooral gaan over krijgen. Maar als je groter wordt steeds meer over geven.
Groep 8 zit precies tussen klein en groot in, en dus ook tussen krijgen en geven. Ze lopen niet meer met een lampion langs de deuren voor snoep, maar zingen Sint Maartenliedjes in een verzorgingshuis in de buurt, ze maken surprises voor elkaar tijdens sinterklaas en geven gezamenlijk aan een goed doel rond de kerst.
Elk jaar krijgt het thema feest een extra lading met een ondertitel. Dat kan ‘kleding’ zijn, dan organiseren ze met z’n allen een feestelijke modeshow, of ‘chocolade’, dan leren ze waar chocolade vandaan komt.
Dit jaar is de ondertitel ‘winkel’. De bedoeling was dat de leerlingen in groepjes een eigen bedrijf zouden beginnen en tijdens de kerstmarkt hun waren zouden verkopen. De groepjes bestonden steeds uit zes kinderen, die allemaal directeur waren: directeur marketing, directeur financiën, algemeen directeur en zo verder. En dus allemaal verantwoordelijk voor een eigen afdeling binnen het bedrijf. “Ze moesten een bedrijfsnaam bedenken, een logo maken en een slogan verzinnen.”
Ze waren al lekker op gang met het schrijven van een ondernemingsplan om te presenteren aan de Kamer van Koophandel – die bestond uit de meester en zijn collega’s – om startkapitaal te kunnen krijgen. Er waren al verschillende bedrijven: een smoothiemaker, een kaarsenhandel, een armbandjeswinkel… De winst van de markt zou, passend in de kersttraditie, naar Vluchtelingenwerk gaan.
Gelukkig is er nog een lichtpuntje in de duisternis; de kerstmusical. Die zal net als vorig jaar niet worden opgevoerd in een volgepakte gymzaal, maar worden gestreamd. Alle klassen van groep 1 tot en met 8 spelen mee en elke klas heeft een eigen scène. Ze kennen de scènes van de andere klassen niet en dus ook niet het complete verhaal. Dat ontvouwt zich pas tijdens de uitvoering op de laatste donderdag voor de kerstvakantie.
“Ondanks de onmogelijke tijd, 11 uur in de ochtend, zit de zaal elk jaar bomvol met opa’s, oma’s en ouders. Ook wordt elk jaar een vak met stoelen vrijgehouden voor de bewoners van de aanleunwoningen naast de school. Het is een prachtige kersttraditie, alleen voor het tweede jaar op rij in een andere vorm. Maar ja; het is wat het is.”